Լինում է, չի լինում մի մարդ: Նա ամեն օր գնում էր անտառ՝ սունկ հավաքելու: Տեսավ մի աղջիկ և հարցրեց.
— Աղջիկ ջան, այդ ուր ես գնում, ինչու ես մենակ անտառում:
Աղջիկը սկսեց լացել և ասաց.
-Ինձ տանը բարկացրել են դրա համար մենակ եմ անտառում:
Մարդը զրուցում, հասկանում է կատարվածը և աղջկա հետ սկսում սունկ ու ծաղիկ հավաքել:Վերջում աղջկան է տալիս զամբյուղով սունկն ու ծաղիկները և տանում աղջկա տուն:
Հեքիաթը վերջանում է, երկնքից երեք խնձոր է ընկնում, մեկը գրողին, մեկը պատմողին, մեկն էլ հեքիաթը լսողին:
Դայանա Հովհաննիսյանի 